Drzwi antywłamaniowe i wejściowe

Drzwi wejściowe fot. Wiśniowski

Drzwi a przepisy

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, drzwi zewnętrzne muszą mieć minimum 90 cm szerokości i co najmniej 200 cm wysokości w świetle ościeżnicy. Standardowe drzwi mają kształt prostokąta i są jednoskrzydłowe, aczkolwiek pod tym względem nie ma żadnych ograniczeń – na zamówienie można je np. zwieńczyć łukiem.

Drzwi mogą się otwierać do wewnątrz lub na zewnątrz – przepisy pozostawiają w tym względzie dowolność. Korzystniejszy jest ten drugi wariant – takie skrzydło znacznie trudniej jest wypchnąć z zawiasów, poza tym taki model jest szczelniejszy, ponieważ wiatr dociska je wówczas do ościeżnicy.

Dodatkowo spływający po nich deszcz z nie wnika do wnętrza domu. Nie bez znaczenia jest też fakt, że takie modele nie zajmują miejsca w holu lub wiatrołapie – choć trzeba przewidzieć na nie odpowiednio dużego podestu przed domem, na którym oprócz otwieranego skrzydła zmieści się osoba wchodząca z bagażem. Nad drzwiami otwieranymi na zewnątrz warto zaplanować daszek chroniący przed opadami.

Wybór materiału

Drzwi produkowane są z różnych materiałów, głównie z drewna, stali, PVC. Często w jednym modelu spotyka się różne materiały, np. skrzydła stalowe powlekane są folią PVC, a ramy skrzydła z PVC wzmacniane stalą. Budulec ma bardzo duży wpływ na ich właściwości.

Zaletą drzwi drewnianych jest dobra izolacyjność akustyczna, a także bardzo mała rozszerzalność cieplna. Wadą – wrażliwość na zmiany wilgotności. Drzwi stalowe są bardzo odporne na zniszczenia, lecz ciężkie. Z kolei skrzydła z PVC charakteryzują się bardzo dobrą dźwiękochłonnością, izolacyjnością cieplną, lekkością, łatwością montażu i utrzymania w czystości, ale po uszkodzeniu trudno je naprawić. Drzwi z włókna szklanego mają bardzo dobre parametry termoizolacyjne i akustyczne, są lekkie, ale przy tym drogie. Natomiast skrzydła aluminiowe zapewniają bardzo dobrą dźwiękochłonność, ale są mało odporne na uszkodzenia mechaniczne, np. wgniecenia.

Drzwi zewnętrzne mogą być też częściowo przeszklone. Do tego celu używa się mocniejszych szyb. Mogą być przezroczyste, matowe, półprzepuszczalne lub fusingowe (metoda ich wytwarzania polega na wtapianiu w masę szklaną różnokolorowego szkła oraz tlenków metali). Aby wpuścić do wnętrza więcej światła, nad skrzydłem można umieścić nadświetle w kształcie prostokąta, odcinka koła itp.

Drzwi zewnętrzne fot. Krispol

Trzeba jednak pamiętać, że duże przeszklenia to większe ryzyko, że drzwi zostaną sforsowane. Poza tym szkło w drzwiach nie zawsze pasuje do elewacji. Niektórzy inwestorzy bagatelizują tę kwestię, tymczasem zarówno wzornictwo, kolor, jak i wielkość drzwi zewnętrznych, powinny pasować do architektury budynku.

Drzwi wejściowe fot. Awilux

Odporność na włamanie

Modele antywłamaniowe mają solidniejszą od zwykłych konstrukcję. Rama skrzydła wzmocniona jest kilkumilimetrowymi poziomymi lub pionowymi prętami, a drzwi pokryte są stalową blachą i mają bolce antywyważeniowe, które wsuwają się w otwory w ościeżnicy.

Budowa drzwi zewnętrznych o zwiększonej odporności na włamanie

Do tego dochodzą zamki wielopunktowe, z ryglami w kilku miejscach na całej długości skrzydła oraz wzmocnione zawiasy chronione metalowymi osłonami, zabezpieczającymi przed przecięciem. Takie drzwi montuje się na stalowej ościeżnicy, która wymaga głębokiego zakotwienia w murze.

Zawias w drzwiach wejściowych Fot. Gerda

Montaż drzwi zewnętrznych

Drzwi zewnętrzne osadza się podczas ostatniego etapu wykańczania domu, gdy pomieszczenia są już otynkowane, pomalowane i ułożono podłogi. Ale już na etapie stanu surowego trzeba ustalić, jakie wymiary zewnętrzne będą miały ościeżnice drzwiowe. Pozostawione na nie otwory powinny być o 3–4 cm szersze. Przed zamówieniem drzwi powinien być też ustalony poziom posadzek, aby podczas montażu nie trzeba było przycinać skrzydeł drzwiowych.

W ścianie jednowarstwowej drzwi powinny być umieszczone w połowie jej grubości, w ścianie dwuwarstwowej, zaleca się je montować jak najbliżej krawędzi zewnętrznej warstwy nośnej, natomiast w ścianie trójwarstwowej – w płaszczyźnie ocieplenia (choć drzwi antywłamaniowe bardzo często kotwi się bezpośrednio do ściany nośnej).

Samo osadzenie wygląda podobnie jak w przypadku okien. Ważne, aby prace prowadzić zgodnie z instrukcją producenta. Najlepiej, jeśli będzie to montaż warstwowy z użyciem taśm, które zabezpieczają spoinę pomiędzy ościeżnicą i murem przed wnikaniem w nią wilgoci powstałej podczas eksploatacji budynku. Tylko sucha spoina gwarantuje dobrą izolację termiczną i akustyczną. Ważny jest również montaż progu. Powinien on przerwać mostki termiczne pod drzwiami, by dobrze zamontowany próg nie przemarzał, ani nie gromadziły się na nim skropliny czy szron.

Ze względu na znaczny ciężar skrzydła oraz częstotliwość jego otwierania i zamykania, zamocowanie ościeżnicy powinno być wyjątkowo mocne i stabilne: najlepiej na kołki rozprężne (dyble), przynajmniej w trzech miejscach na każdym z pionowych profili ościeżnicy. W ścianie trójwarstwowej i drzwiach osadzanych w warstwie ocieplenia, konieczne jest użycie specjalnych kątowników, przeznaczonych do montażu drzwi zewnętrznych.

Obróbki tynkarskie wykonuje się podobnie, jak po wymianie okien. Ostatnim etapem wymiany jest takie wyregulowanie zawiasów, by klucze przekręcały się w zamkach bez oporów, a bolce wchodziły bez ocierania w gniazda ościeżnicy. Drzwi po otwarciu nie mogą uderzać o węgarek ani o ścianę, dlatego warto zamontować uniemożliwiające to odboje.

Ile kosztują drzwi zewnętrzne?

Tego typu wyroby kupimy już za 400–500 zł. Modele antywłamaniowe kosztują nawet ponad 1000 zł.